Vrijdag ontmoetten de twee machtigste mannen ter wereld elkaar dan eindelijk: de Amerikaanse president Donald Trump en zijn Russische tegenhanger Vladimir Poetin.
Op het eerste gezicht lijken de twee veel op elkaar: het zijn allebei alfamannetjes, die de touwtjes stevig in handen willen houden.
Maar toch zijn Trump en Poetin totaal verschillende persoonlijkheden. We zetten een paar opmerkelijke verschillen op een rijtje.
Rijkeluiszoontje vs straatvechter
CC BY 4.0 en http://copyright.cornell.edu/resources/publicdomain.cfm
Ze zijn allebei ongelooflijk rijk: Vladimir Poetin en Donald Trump hebben allebei miljarden op hun bankrekening staan.
Trump weet niet beter - hij is de zoon van Fred Trump, een kind van Duitse immigranten, die zich opwerkte tot een steenrijke Amerikaanse vastgoedontwikkelaar. Op 13-jarige leeftijd wordt de jonge Donald van school gehaald omdat hij stiekem onder schooltijd uitstapjes naar Manhattan maakt. Hij moet naar de New York Military Academy om wat discipline op te doen.
Jaren later stapt hij in het bedrijf van zijn vader. Met diens miljoenen investeert hij volop in de vastgoedmarkt in New York, waarmee hij nóg rijker wordt.
Poetin heeft een minder gelukkige start: hij groeit als straatvechter op in Leningrad - het huidige Sint-Petersburg - als enige kind van arme ouders. Zijn twee oudere broers overlijden op jonge leeftijd (broer Viktor overleeft het beleg van Leningrad tijdens de Tweede Wereldoorlog niet, Albert sterft een paar uur na zijn geboorte), en dus moet de jonge Vladimir zich alleen zien te redden tussen de oudere, en veel grotere jongens op de pleintjes in de wijk waar hij opgroeit.
Vladimir wordt gepest, hij krijgt het ene pak slaag na het andere. Hij gaat op judo om zichzelf te verdedigen, en leert in die tijd belangrijke lessen die hij nog steeds toepast: als een gevecht echt onvermijdelijk is, moet je als eerste slaan. Echt rijk wordt Poetin pas als hij jaren later president is van Rusland: hij krijgt dan nauwe banden met de Russische olie- en gasindustrie.
Ruziën met de CIA vs geboren KGB-man
Trump was nog niet eens beëdigd als president van de Verenigde Staten, of hij lag al overhoop met zijn inlichtingendiensten. De CIA en FBI zeggen sterke aanwijzingen te hebben dat Rusland achter de hacks op de Democratische Partij zat.
Maar Trump wil daar niets van weten. “Dit zijn dezelfde mensen die zeiden dat Saddam Hoessein massavernietigingswapens had”, aldus Trump, die daarmee refereerde aan een pijnlijke misser van de CIA. Later noemde hij de claim “absolute onzin” tegen Fox News. “Ik geloof er niks van. Ze hebben geen idee of het Rusland was, of China… Het zou iemand kunnen zijn die het vanuit zijn bed heeft gedaan.”
Later ontslaat Donald Trump FBI-baas Comey, die op zijn beurt weer tegen Trump getuigt in het onderzoek naar de hacks. Trump ligt dus flink overhoop met zijn geheime diensten.
Hoe anders is dat met Vladimir Poetin. Hij was als kleine jongen al fan van propagandafilms over Sovjet-spionnen, en was er ook op gebrand om zelf KGB-spion te worden - het liefst in het westen. Hij schopt het niet verder dan de DDR, en dan niet in het spannende Berlijn, maar in het saaie Dresden, waar hij voornamelijk dossiers moet doorploegen.
Toch wordt Poetin tot ieders verbazing uiteindelijk tot hoofd van de gevreesde FSB - de opvolger van de KGB - en zet daar zijn eerste stappen in Moskou. De FSB is nog altijd een belangrijke machtsbasis voor Poetin: de geheime dienst wordt sinds 2008 geleid door Alexander Bortnikov, een trouwe Poetin-loyalist.
Heethoofd vs ijskonijn
Er is al veel gezegd over Trumps impulsiviteit: hij heeft het hart op de tong, en gooit alles wat hij denkt er direct uit. Bijvoorbeeld toen hij de hoorn op de haak gooide in een gesprek met de premier van Australië. Of als hij weer eens uithaalt naar CNN of de Washington Post op Twitter.
Trump lijkt zich geen enkele zorgen te maken over zijn imago. En dat heeft hem ook een eind gebracht: zijn aanhangers prijzen hem, omdat hij er geen doekjes om windt, en niet met politiek correcte praat komt. Niet dat Trump nooit liegt - integendeel. Maar dat is niet zelden om eerder gemaakte fouten recht te breien, of om grootspraak en opschepperij te rechtvaardigen.
Poetin is in zijn manier van communiceren de tegenpool van Donald Trump. Hij was nooit haantje de voorste, maar maakte stilletjes carrière. Niemand zag wat in Poetin, steeds bleef hij de grote onbekende, maar steeds klom hij een trapje hoger, tot hij plotseling president van Rusland was.
Je zult Poetin er ook zelden zomaar iets uit horen flappen. Hij is onderkoeld en lijkt zijn emoties uit te kunnen schakelen. Zo af en toe kan Poetin wel eens uit zijn slof schieten - zoals toen hij na een aanslag in Moskou in 1999, waarbij 293 mensen om het leven kwamen, riep dat hij de terroristen zullen opjagen "tot op het toilet", waar ze "weggevaagd" zullen worden. Maar dat zijn uitzonderingen, en Poetin biedt dan netjes zijn excuses aan ("Vergeef me voor mijn taalgebruik").
Poetin bouwt zijn imago bovendien zorgvuldig op. Zo stelt hij dat zijn moeder hem als kleine jongen stiekem in de kerk liet dopen, ondanks dat dit in de communistische Sovjet-Unie verboden was. Vervolgens werd een beeld van Poetin als trouwe kerkganger neergezet - dat komt hem electoraal helemaal niet slecht uit.
Wispelturig vs loyaal
De rechtse opiniemaker Steve Bannon lijkt helemaal het mannetje te zijn. Hij is immers de belangrijkste strateeg van Donald Trump tijdens de verkiezingscampagne, hij krijgt een plek in de Nationale Veiligheidsraad, en is het grote brein achter Trumps inreisverbod, dat de hele VS op stelten zet. Time vraagt zich zelfs al hardop af: is Bannon de machtigste man op aarde?
Maar plotseling is het voorbij met Bannon. Hij wordt uit de Nationale Veiligheidsraad gezet. Trump valt hem openlijk af in een interview met de New York Post, waarin hij maar eens benadrukt dat niet Bannon zijn belangrijkste strateeg is, maar dat hij dat zelf is.
Bannon is niet de eerste trouwe bondgenoot die Trump openlijk afvalt. Wat te denken van Hillary Clinton: Trump is een groot fan. Als ze het in 2008 opneemt tegen Obama, noemt hij haar tegenover CNN nog een "geweldig persoon". Vier jaar later prijst hij haar nogmaals op Fox News: "Ik ben vooringenomen omdat ik haar al jaren ken. (...) Ik vind haar heel aardig, en haar man ook. Ze werkt heel hard."
We weten allemaal hoe het tussen Clinton en Trump is afgelopen...
Dat zou niet eens in de gedachten van Vladimir Poetin opkomen - hij is hondstrouw aan zijn bondgenoten. Neem Mayor Sobchak, de voormalige burgemeester van Sint-Petersburg, en Poetin's mentor in de jaren 90. Sobchak wordt naar verloop van tijd zo populair, dat hij een gevaar vormt voor de Moskouse elite. Er wordteen strafrechtelijk onderzoek naar Sobchak gestart, maar Poetin blijft hem - hoe gevaarlijk dat in Rusland ook is - steunen.
In Moskou denkt Poetin ook nog altijd aan zijn vrienden die hij in Sint-Petersburg maakte. Hij weet dat zijn machtsbasis grotendeels op hen gebaseerd is: dankzij hun loyaliteit houdt Poetin de teugels in handen. Niet voor niets kiest hij Dmitri Medvedev als zijn rechterhand - ook hij maakte zijn eerste stappen in de politiek onder Sobchak.
Rustig golfen vs vechtsporten
Donald Trump doet weinig dingen liever dan golfen. Sterker nog: in de eerste honderd dagen van zijn presidentschap, was hij er 19 niet in Washington te vinden omdat hij op de golfbaan stond. Dat vele oefenen werpt wel zijn vruchten af: Trump claimt een handicap van 2,8 te hebben: dat is op elke leeftijd een prima niveau, maar voor een zeventiger fenomenaal.
Verder houdt Trump heel veel van sport - maar daar doet hij zelf niet aan mee. De Amerikaanse president heeft tal van evenementen georganiseerd, van American Footbalwedstrijden tot bokstoernooien. Hij organiseerde in de jaren 80 ook de wielerronde Tour de Trump - maar hij trok zich na twee jaar al terug als sponsor.
Ook Poetin is een fanatieke sportliefhebber. Hij ging op jonge leeftijd judoën om zich te kunnen verdedigen op de pleintjes waar hij rondhing. Maar daar bleef het niet bij: de Russische president mag ook graag skiën, paardrijden, ijshockeyen en duiken.
Hij laat zich graag fotograferen terwijl hij aan het sporten is. En hij viert elk jaar zijn verjaardag met een potje ijshockey. Poetin staat dan op het ijs met een clubje zakenmannen, ministers en ijshockeylegendes. Niet verrassend: zijn team wint altijd, en Poetin neemt de meeste doelpunten voor zijn rekening.
